Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

ΕΛΙΑ..ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ *NTR*

Το μάζεμα της ελιάς

’’Είμαι του ήλιου η θυγατέρα, η πιο απ’ όλες χαιδευτή.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη’’
θα σας περιγράψω τις ελίτσες που εχουν μαζέψει οι συγγενεις του πατερα μου. Το βάζω έτσι , για να προτρέψω όσους δεν έχει τύχει να μαζέψουν ελιές, αλλά έχουν στον κήπο τους κάποιο δένδρο. Μην διστάσετε λοιπόν να το επιχειρήσετε ! η εποχή του μαζέματος αρχίζει από τον  μήνα Νοεμβριο-Δεκεμβριο.
Μπορεί να κουραστείτε λίγο γιατί δεν είναι και ξεκούραστη δουλειά αλλά η ικανοποίηση που θα πάρετε θα είναι πολύ μεγάλη! Μπορεί η ποσότητα να μην είναι αρκετή για να βγάλετε λάδι, αλλά σίγουρα μπορείτε να φτιάξετε τις ελίτσες σας που θα συνοδεύουν το φαγάκι σας.
Ο καρπός που βλέπετε στην φωτογραφία είναι από τα δενδράκια μας στο εξοχικό.

 Το μάζεμα και το κλάδεμα όπως είπαμε δεν είναι εύκολη δουλειά. Αντιθέτως είναι επίπονη. Θέλει γερά χέρια!! Οι αγρότες μας είναι αξιέπαινοι!! !
Το μάζεμα γινεται  με τον παλιό κλασσικό τρόπο. Η ποσότητα ήταν τέτοια που δεν χρειάστηκαν ούτε μηχανήματα αλλά ούτε και αλυσοπρίονο για τις κλάρες – ένα καλό πριόνι και τέλος. Αυτά ήταν όλα κι όλα τα εργαλεία τους.
Στρώσανε που λέτε κάτω από τα δένδρα τα λιόπανα. Κατόπιν τοποθετήσαν μια σκάλα κοντά στο δένδρο και κόψανε τις περιττές κλάρες και τις ρίξανε στο λιόπανο, έτσι κάνανε συγχρόνως και κλάδεμα
Τις ελιές που βρίσκονται επάνω στο δένδρο τις μαζεύουνε με το χέρι μία-μία ή τις τραβάνε από το κλαδί μ' ένα μικρό τσουγρανάκι –σαν αυτά που παίζουν τα μικρά στην παραλία. Mε τον ίδιο τρόπο καθαρίζουνε και τα κλαδιά που έχουνε
κοψει βέβαια ισχύουν για λίγες ρίζες. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχουν ειδικά μηχανηματάκια που ξεχωρίζουν τις ελιές από τις κλάρες.Τις κλάρες που κόβουνε τις αφήνουνε λίγο να ξεραθούν και χωρίζουνε τα μικρά ξυλαράκια για προσάναμα και τα άλλα τα χωρίζουνε αναλόγως το μέγεθος τους για ψησταριά, φούρνο ή το τζάκι. Η ελιά κάνει την καλύτερη φωτιά/κάρβουνο και δίνει υπέροχο άρωμα σε ότι και να ψήσουμε.
Θα ακολουθήσουν και επόμενες αναρτήσεις, με λεπτομέριες για το πως φτιάξαμε τις ελίτσες μας καθώς επίσης και φωτογραφίες απο την παραγωγή του λαδιού στα σύγχρονα ελαιοτριβεία.
 Θέλω να είστε σεμνοί και ταπεινοί στα σχολιά σας ! και πάνω απ’ όλα να μην σχολιάσετε ότι μάζευα εγω... τις ελιές !!!!!!
Αυτό το πόστ θέλω να το αφιερώσω μέσα από την καρδιά μου, στους αγαπημενους μου συγγενεις . Χωρίς εκείνους δεν θα υπήρχαν ούτε τα κτηματα μας, αλλά ούτε και τα δενδράκια μας. Μην  τους το πείτε όμως και το πάρουν επάνω τους, έτσι ?????και δεν μου στελνουν και <<Λαδακι!!!!>>...

Ισως να θυμούνται το υπέροχο ποίημα για την θυγατέρα του ήλιου όπως αποκαλούσε ο Κωστής Παλαμάς την ελιά. Το είχαν τα αναγνωστικά όλων των μεγαλυτέρων τάξεων του Δημοτικού. Το θυμόμουνα αυτό το ποίημα – αν και όχι όλο- γιατί με είχε συγκινήσει όταν ήμουν παιδάκι ή τελευταία στροφή. Για να σας το θυμίσω λοιπόν και για τους υπόλοιπους που ούτε το είδαν, ούτε το έχουν ακούσει παραθέτω το ποίημα :
Η ελιά
Είμαι του ήλιου η θυγατέρα
H πιο απ’ όλες χαϊδευτή.
Xρόνια η αγάπη του Πατέρα
Σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί.
Όσο να πέσω νεκρωμένη,
Αυτόν το μάτι μου ζητεί.

Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.
Δεν είμ’ ολόξανθη, μοσχάτη
Τριανταφυλλιά ή κιτριά·
Θαμπώνω της ψυχής το μάτι,
Για τ’ άλλα μάτια είμαι γριά.
Δε μ’ έχει αηδόνι ερωμένη,
M’ αγάπησε μία θεά·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.

Όπου κι αν λάχω κατοικία,
Δε μ’ απολείπουν οι καρποί·
ΩΣ τα βαθιά μου γηρατειά
Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή·
Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη
Kι είμαι γεμάτη προκοπή·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.

Φρίκη, ερημιά, νερά και σκότη,
Tη γη εθάψαν μια φορά·
Πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη
Στο Nώε η περιστερά·
Όλης της γης είχα γραμμένη
Την εμορφιά και τη χαρά·
Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.

Εδώ στον ίσκιο μου από κάτου
Ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί,
Kι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του
Λίγο προτού να σταυρωθεί·
Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη
Έχει στη ρίζα μου χυθεί·
Είμ’ η ελιά η τιμημένη








 Και του χρόνου !!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου